21 Eylül 2010 Salı

Okullar Açıldı...


Okullar açıldı. Birçoğumuz için tempolu günler tekrar başladı. Geçtiğimiz eğitim yılında Can’la yaşadıklarımızı düşününce bu senenin kolay geçeceğini düşünüyorum. Tabii Can bu, her an bir sürpriz yapabilir.

Dün ilk günümüzde Can çok heyecanlı ve istekli şekilde gitti okuluna. Özlemiş belliydi her halinden. Biz tören sırasında öğretmenine teslim ettik ve okuldan ayrıldık. Akşam olduğunda “ günün nasıldı” diye sorduğumda “ çok iyiydi” demesi de ilk günkü mutluluğunu gösteriyordu.

Akşam yemek sırasında sohpet ederken birden bana çıkıştı:

“ Anne! Ozan, İbrahim ( Okuldaki yakın arkadaşları bunlar) hiç test çözmemişler, kitapta okumamışlar. Bol bol dinlenip bilgisayar oynamışlar “ dedi

Bende:

“ Oğlum sende dinlendin, bilgisayar oynadın. Ama hergün test çözmeyle de öğrendiklerini unutmamış oldun. Okumanı hızlandırdın. “ dedim

“ Ama anne onlar daha çok dinlenmişler “ diye cevap verdi. Ama kızarak.

Çok güldüm. Birbirleriyle yarıştıkları konular bizim zamanımızla ne kadar farklı. Biz, ders çalışmışlar diye bozulurduk. Onlarsa daha çok bilgisayar oynamışlar diye kızıyorlar.

Naz’ a gelince:

Dün sabah okulun ilk günü diye uyanmakta zorluk çekti. Mızmız, ağlar durumda teslim ettim eski okuluna. Kapıdan teslim ederken ayakkabılarını giydiriyordum. Ağlayarak:

“ Ama bana yeni ayakkabı almadın. Bunlar geçen yıl ki ayakkabılarım” dedi.

Geçen yıl dediği Mayıs ayında almıştım, Haziran da da okullar kapandı. 3 ay da okula gitmedi. Ama ona göre eski bir ayakkabı. Sorun yapacak ya.

“ Peki, sana yeni ayakkabı alalım” dedim.

Akşamüstü almaya gittiğim de

“ Bana ayakkabı aldın mı? “ diye sordu.

“Hayır, seninle alırız” dedim.

Öğretmeninin ayağındaki ayakkabıları göstererek, “bundan istiyorum ama” dedi. İstediği ayakkabı gri, simli bir babet. Dolaştık çarşıyı benzer bir pullu füme bir babet aldık. J J

Related Posts with Thumbnails