Mutlu yıllar

Çocuklarımıza en güzel hediye Oyuncakmış Meğer

"Canım kızım benim. Unuttum ben senin de bir çocuk olduğunu. Çok haklısın. Süse püse meraklısın diye her zaman kıyafet mi alınır dimi ama? Affet beni."

Naz'ı az buçuk beni takip edenler bilir. Beni yaşantımda tanıyan herkes te çok iyi bilir. Naz daima süslü bir çocuk. Meraklı da. Sürekli benim eşyalarımı karıştırır, giyer, takar takıştırır. Ayakta topuklular kolda çantası "ben bir küçük hanfendiyim" modunda gezer durur ortalıkta.

Onun bu hallerini bilen herkes te ona hediye almak istediğinde sürekli kıyafet alır. Çünkü cicili bicili kıyafetlerin kendisini sevindireceğini düşünüyorduk.

Oysa öyle değilmiş.

Meğer benim kızım da her çocuk gibi ona oyuncak alınmasından çok daha mutlu olurmuş. Bunu en son dün sabah maalesef akıttığı gözyaşıyla bize iletti.

Anaokulunda yılbaşı hediye çekilişi yapmışlar. Ben, babası ve okuldaki arkadaşı da ( annesi arkadaşım olduğu için Naz ı çok iyi tanıdığından ) kıyafet aldık. O kadar üzülmüş ki.

" Ama herkes bana kiyafet ( Kıyafet demiyor da) almış. Ama ben çocuğum ve oyuncak hediye istiyorum"
Dedi...

Hepimiz dumur olduk.

Meğer yazık. Ne kadar üzülmüş. Tüm arkadaşları oyuncak oynarken o elindeki kiyafetleriyle oturmuş bir köşeye ağlamış.

Bu durumu öğrenince gittik babayla hedeiyelerini değiştirdik

Unutmayın çocuklarımıza en güzel hediye oyuncak.

Her taraf ışıklı, şıkır şıkır bir şehir istiyorum ben?

Yeni yıl geldi de çattı bile. Ne çok severim yeni yıl hazırlıklarını. Ama bu şehirde hiç böyle bir şey yaşanmıyor. Oysa büyük-şehirlerde ne güzel her taraf ışıl ışıldır. Yen yıl olduğu sokaklarda gezerken hissedilir. Taşmıştır. Yurt dışında da inanılmaz kutlanıyor. Kar ve yeniyıl bir arada.

Yeni yılın sembollerinden, kar tanesi, kırmızı ve beyazın renklerin uyumu, ışıklar, noel babalar, geyikler vs. her tarafta bulunur.

Ama Afyon da yok böyle bir kültür.Gerçi bu haline de şükrediyorlar. Önceleri çok daha kapalı ve muhafazakar bir şehirmiş.Sokaklar karanlık, akşam belli bir saatten sonra cadde veya sokaklarda gezen kimse yok. Öyle süslü ve ışıklı mağazalar yok. Tipik bir Anadolu şehri yani.

Haa bu şehirde olmaktan mutlu muyum? Bilmiyorum. Çok beklentim yok sanırım bu yüzden de çok sıkıntı duymuyorum. Çünkü arkadaşlarım çok güzel. Evim güzel, kocam çocuklarım yanımda... Daha ne istiyorum Dimi ama?

Ama yokkk!

Süslü ışıklı şıkırlı bir şehirde yaşamak ta güzel. Bu güne kadar yaşadığım şehirlerde bunlar vardı. İzmir de istanbul da Samsun da... Oralarda da mutluydum. Biz ailecek uyumlu tipleriz çünkü. Kolay adapte oluyoruz bulunduğumuz yere. O yüzden de çok güzel dostluklarımız oluyor. Çok fazla şikayet etmiyoruz.

Bugün modum kötü galiba. Olumsuz bakıyorum her şeye. Bu yeni yıl hazırlıklarının hissedilmemesi bile batıyor bana.

Oysa yeni yıl, tüm güzelliklerin başlangıcı olarak görülür. Eskinin kasvetinden kurtulmak için bir fısattır.Işıl ışıl rengarenk süslemeler içimizi aydınlatmaz mı, bizi mutlu edip neşelendirmez mi?