Alışverişkolik miyim nedir?

Bu nasıl bir maymun iştahlılık. Ne görürsem alma isteğim nedendir bilmiyorum hiç ama hiç bitmiyor.Mağaza da görsem,alıyorum, inter nette görsem alıyorum, arkadaşlarımda görsem aynısından istiyorum. Bunun bir hastalık olduğunu düşünüyorum artık.

Çoğunuz biliyorsunuz: Afyon da yaşıyorum. Burada öyle şık mağazalar da yok. Ama bu internet var ya ...

Almıcam, bakmıcam diyorum dayanamıyorum alıyorum. İşin garibi, alınca da vicdan azabı çekiyorum. Doymak bilmiyorum. Artık gardroplarda yerde yok.

Ori soruyor: "Bu yeni mi?"

Bendeki cevap: "Aaa hayatım geçen yıl almıştım?"

Ori: " Senin bu sen aldığın hiçbir şey yok galiba?"

Ah ah! Olmaz mı yaa?

Bu huyum kurusun.

İş yerine her gün bir kutu geliyor. Adım çıktı. Kim kargo firmasından birilerini görüyorsa " gene ne aldın?" diye soruyor. İnanmayacaksınız belki ama; kargo elemanları başkasına gelen paketleri bile " bu kişi hangi katta , hangi odada diye bana soruyor.

Eleştirenlerde çok tabi. Hatta internet alışverişi güvenli değil, başını belaya sokacaksın diyenler bile var.

Umarım ağzım yanmaz.

Mutlu ve huzur dolu bir bayram diliyorum...

Biz Bayramda Zonguldak'ta ailemin yanında olacağız.

Büyüklerimin ellerinden, küçüklerin gözlerinden Öpüyorum.

Kim ki bir yerlere giderse iyi yolculuklar, kazasız belasız ve sağlıcakla.

Kim ki evinde dinlenme ve sevdiklerini ağırlama veya sevdiklerini ziyaretle geçirirse, kolay gelsin, iyi tatiller ve iyi bayramlar olsun.

Kocaman Öpücükler.

Günler su gibi akıp gidiyor. Kendim için bir şeyler yapmak istiyorum. Ama ne? Seneye memuriyette 20. Yılımı dolduruyorum. Ne kadar çabuk geçti gerçekten. Klişeleşmiş bu lafları duymak size çok sıradan gelebilir. Ancak gerçekten zamanla resmen yarışıyoruz.

Önceleri kendime yemeklerini kendimin yapacağı küçük butik bir restoran açmak isterdim. Ancak Afyon’a çok güvenemiyorum. Burası çok ilginç bir şehir. Modern görünümün altında hala çok tutucu bir şehir. Hayal kırıklıkları yaşadığım anlar çoktur bu şehirde. İnsanları katı, kapalı ve ben bilirim havalarında. Haaa, bu kadar eleştiri yaparken mutsuz olduğum falan düşünülmesin sakın. Mutluyum çünkü çekirdek ailem yanımda. Bu şehirden beklentim çok fazla yok. Bizim gibi mecburi nedenlerle diğer illerden gelen pek çok aile var. Dostum çok. Aile olarak uyumlu tipler olduğumuz için belki de. Zaten Afyonlu okuyan gençler büyükşehirlere göçüyor, bizim gibi dışarıdan gelenler kentte zaman geçiriyor.

Neyse diğer bir düşüncem bir butik açmak. Ama nasıl yapılır, nasıl işletilir hiçbir fikrim yok. Sadece almaya alışık olan ben, hesapla kitapla alakam yok. O yüzden kendime güvenemiyorum. Ama bir şeyler istiyorum.

Diğer taraftan bu şehirde yerleşmek istemediğim ve bir gün mutlaka İzmir’e döneceğim düşüncesi ile burada böyle bir yatırım yapmak istemiyorum. Ama ne zaman ve hangi şartlarda döneceğimiz meçhul olduğundan bu şevkimi de kaçırmak istemiyorum. Ama burada yapılan bir iş hareketi burada geçecek olan zamanı arttıracaktır mutlaka. O nedenle ne yapılabilir kısmında kalakaldım.

Yanımda kardeşlerden biri olsaydı keşke. Çok kardeşiz ama hiç kardeş gibi yaşıyoruz. Her birimiz ayrı şehirlerde. Bu tür destek ve fikir gerektiren konularda en azından yardımcı olan birileri olurdu.

Offf offff…..