kalpcik kalpcik

Bugün sabahtan 2 ayrı haberle içim karardı. Sinirlendim hatta hırsımdan ağladım. İki arkadaşım var ikisinin de eşleri aynı meslek grubundan. İkisinin de arkadaşlarıma yani eşlerine yaptıkları da aynı iğrençlik.

Birinin 2 çocuğu, diğerinin tek çocuğu var. İkisi de uzun yıllar evli.

Anlamışsınızdır. Arkadaşlarıma ihanet etti bu iki adam.

Ne oldu?

Tek çocuğu olan arkadaşım aylardır "kocamı seviyorum, bunu bana yapamaz, biz hiç tartışmazdık bile" diye umutla eşinin yaptıklarından pişman olup eve döneceğini ümitle bekliyordu. Öyle olmadı. Adam önce karısını boşanmaya ikna etti. "Diğer kadından da ayrıldım, hayatımda kimseyi istemiyorum" dedi. Daha arkadaşımın soyadı bile değişmemişken giitti diğer kadınla nişanlanmış. İşin garibi de bunu facebook tan duyurmuşlar. Arkadaş krizlerde. 7 yaşında bir erkek çocukları var. Çocuk şokta.

Babasına "Evin erkeği peki şimdi kim olacak? Biz hastalandığımızda bize kim bakacak? "gibi sorularla "keşke benim babam olmasaydın" cümlesiyle tokat atar gibi bir cümle sarfetmiş. Baba evden gittikten sonra da " aslan gibi babam vardı artık yok" diyerek saatlerce ağlamış.

Diğer arkadaşıma gelince: Onun eşi de daha önce aynı hatayı yapmış ama yalvar yakar mahkeme kapılarından çocukları için dönmüşlerdi. Ancak bir insan uslanmaz mı? Gene aynı kişiyle yakalanmış. 5 ve 10 yaşlarında biri kız biri erkek 2 çocuk ortada. Bu kez arkadaşım kesinlikle affetmem diyor ve evden eşini göndermiş.

Oğlu babası eşyalarını toplarken " babalar evi terkeder mi?" , kızı da "peki baba beni kim uyutacak bundan sonra" demişler ve saatlerce ağlamışlar.

Şimdi bu iki olayda da "Neden" sorusuna eşlerin söyledikleri; "hiç bir suçunuz yok, bu bizim hazımsızlığımız ve anneliğiniz kadınlığınızın önüne geçti" gibi bahaneler yada savunmalar olmuş.

1. Bu çocuklar bunu hakkettiler mi? Hayata şimdiden 1/0 yenik başladılar. Ezik ve mutsuz. Erken yaşta olgunlaştılar. Hayatın ilk ama çok önemli tokadını suratlarında ilk kez hissettiler.

2. Bu kadınlar bunu hakkettiler mi? Suçları öncelikle anne olmaları mı? Önce çocuklarının yemeği, dersleri, onların hayatlarını benimsemeleri mi? Bu nasıl bir bahane.

Gerçekten bu erkekleri anlayamıyorum. İlgisiz bir anne ama süslü püslü bir dişi kadın olmak gerekiyor demek ki.

Kırılan kadınlık gururlarını, yıkılan aile ortamını ve yıkılan hayalleri, biten ümitleri ve solan bu çocukları kim ve nasıl düzeltecek? Herkes şimdi akıl veriyor bu iki kadına, herkes başına geleni anlatıyor. Ama ikisi de gözyaşlarını içe akıtıp anne olmaya çalışıyorlar. Hem de daha güçlü anneyi oynamak zorundalar.

Nerde babaları bu çocukların?

Onlar yeni hayatlarının peşinde yeni heyecanlara kapılıp gitmişler ama ya arkada kalanlar?