Kendime hazır giyim almaktansa diktirmeyi bir zamanlar ne kadar çok severdim. Çünkü o zaman şu anki halimden 10 kilo eksiktim. Etiyopyalı hal görünümümden dolayı da kendime uygun doğru dürüst bir şey bulamazdım. Dolayısıyla hep diktirirdim. İzmir’ de de bir sürü terzim vardı. Doğumlardan sonra kiloda görülen artış sonunda da 36 beden hatta bazen 38 beden giyiyorum. Ama arkadaşımın bildiğimiz pazenden diktirdiği rengârenk elbiseleri görünce coştum. Hatta onu çok kıskandım diyebilirim.
Derhal kumaş pazarına gidip kendime bir sürü kumaş aldım. Ve hemen terzisine koştum. Siparişlerimi verdim. Ceket, etek, elbise, başka bir etek ve hatta kızıma da analıkızlı olsun diye ona da bir elbise…
Tammmm bunun heyecanı içinde dolanırken bir telefon:
“Can okula gidemedi. İshali devam ediyor. Üstelik mide bulantısı da başladı”.
Offff… Sabahtan ishali vardı gerçekten ama biz öyle her şeyi hastalıktan saymadığımız için önemsemedik. Ama bütün günde halsiz yatmış. İçim acıdı. Yatmak kim Can kim çünkü. Demek ki gerçekten rahatsız. Keyfim kaçtı anlayacağınız.
Çocuk var mı derdin var! Konusunu böylece bir kez daha onayladık. Tüm heyecanım kursağımda kaldı.
ay ishal kusma birleşince tehlikeli olur.korkutmak istemem seni ama çocuğa biley dokunmuş.ishal diyeti yaptır geçmiş olsun
YanıtlaSilDoğru söze ne denir :)
YanıtlaSilmadambfashion.blogspot.com