9 Nisan 2010 Cuma

Bahar Temalı Şiir Dinletisi…



Oğlum Can’ın dün akşam şiir dinletileri vardı. Keyifli ama benim için bir o kadar da yorucu bir akşamdı. Söylemesi ayıp sınıf annesiyim de ben… Günlerdir bu gece organizasyonuyla uğraşıyorum. Sahne tasarımı ve hazırlıkları, palyaço bulunması, ikramların siparişleri ve son olarak ta bu hazırlık aşamalarının dün akşama uyarlanması.

Akşam 19.00’da başlayacak olan gece benim için 16.00’da başladı. Naz’ı kreşten al, eve gel, üst baş değiştir, Can’ı da al, tekrar çık yola, Palyaço ablamızı okuldan al, evine götür kıyafetini giydir. Sonra hep beraber okula git, Sınıfı öğretmenimizle birlikte temizle. ( Maalesef devlet okullarında temizlik olayı öğretmen ve velilerin üstünde. Hafta da bir bayan gelip dışardan temizletiyoruz ama bir günde batıyor gene) . Masa sandalyelerin hazırlanması yiyecek, içeceklerin yerleştirilmesi. Dinletiden sonra sınıfımızda açık büfe şeklinde ikramlar sunulacaktı.

Sonra okulun konferans salonunun sahnesinin hazırlanması ile birlikte benim pilim bitmişti. Naz acıkır, ortamı yabancılar ve sürekli ağlar durumda. Çünkü o kadar kalabalıkta herkesle ilgilenip bir tek onunla ve oğlumla ilgilenememiştim. Can’ın kendi sınıf arkadaşları olduğundan o çok etkilenmedi bu durumdan ama Naz sürekli ağladı ve beni de çok bunalttı. Babamızın şehir dışında olması nedeniyle geceye katılamaması da ayrıca üzdü ve yordu beni. Sanırım herkes memnun kaldı.

Oğlum çok güzel okudu şiirini. En son okumasına rağmen – dikkatlerin dağıldığı, uğultunun arttığı anda – tüm dikkatleri çekmeyi başardı. Çok coşkulu bir şekilde okudu. En çok alkışı o aldı. Annelik duygularımla bakmıyorum olaya gerçekten. Çünkü provalardan da biliyorum duruşu, tarzı ses tonu ile beraber gayet başarılıydı.

Gecenin sonunda herkes yedi kaçtı. Sonra sahnenin bozulması, sınıfın toparlanması ve tekrar temizlenmesi, ayakta topuklu ayakkabılarla nasıl olur düşünün artık.

Naz ve Can:

“Anne biz niye gitmiyoruz? Herkes gitti.”

“Anne, siz hizmetçi misiniz?”

Söylendiler…

Ve gecenin sonunda eve gittim gerisini hatırlamıyorum. Sızmışım…

9 yorum:

  1. Gurur duymamak elde degildir...aferin Can'a...seni cok iyi anliyorum bende 2.ci sinif ogretmeniyim ama bak degmis herseye...sevgiler...

    YanıtlaSil
  2. Oğlunuzu kutluyorum..oğlumun biri bu konuda çok iyi, tiyatro gösterilerinde çıkıyor biri utangaç.

    YanıtlaSil
  3. Sevgili Rozer in annesi evet yorgunluk geldi geçti ama olumlu yorumları alıyorum hala.

    Onuncu köyün adamı sizinde çocuklarınızı kutluyorum.

    YanıtlaSil
  4. Alkışlıyorum ben de paşa'yı,daha iyi yerlerde görmeniz dileğiyle canım :)

    YanıtlaSil
  5. Teşekkür ederim Ebruli

    YanıtlaSil
  6. başarılarılarının devamını diliyorum...tebrikler:)))

    YanıtlaSil
  7. Canım merhaba, ancak gelebildim sana.

    Oğlun çok tatlı maşallah, Allah nice güzel günlerini göstersin.

    Bu arada bana sevdiğin renkleri, zevklerini belirtirsen sevinirim canım. yada beğendiğin tema örnekleri varsa link verebilirsin.

    Sevgiler canım.

    YanıtlaSil
  8. ay gurur duymamak eldemi.insanın içi pır pır ediyor.

    YanıtlaSil
  9. Ablacım, sana yazdım ama cevap hala gelmedi. Daha önce pembe kalplerle ilgili tasarımdan bahsetmiştim ama tam olarak senin zevk ve taleblerini bilirsem daha rahat bir çalışma yapabilirim diye düşünmüştüm. Eğer tema için görüşlerin değişmediyse bu ayrıntıları senden bekliyorum, güzel bir pazar diliyorum, sevgiler.

    YanıtlaSil

Related Posts with Thumbnails